آنغوزه از گیاهان دارویی مهم تیره چتریان با خواص فراوان است.
گیاه
تولید کننده آنغوزه به نامهای فارسی خوراکما، آنگوزاکما و کورن کما، بوته
ای بزرگ، علفی و چند ساله است که ارتفاع آن گاهی به 2/5 متر میرسد. ساقه
آن نسبتاً محکم و ضخیم با سطحی خشن است.برگهای قاعده بزرگ و ضخیم
هستند؛ به طوری که طول آنها تا 60 سانتی متر میرسد. این برگها تقسیمات
زیادی دارند به طوری که به قطعاتی (لوب دار) دندانه دار تبدیل میشوند.گلهای این گیاه زردرنگ هستند و به صورت گل آذین چتری در انتهای ساقه قرار میگیرند.
میوه ها دوفندقه ای، بیضی شکل و تقریباً مسطح میباشند که روی هر کدام پنج خط وجود دارد و کناره ها بال مانند هستند. رنگ میوهها قهوه ای تیره است. از ریشه یا قاعده ساقه این گیاه بر اثر تیغ زدن ماده ای به نام اولئوگم رزین به دست میآید که به آنغوزه مشهور است. آنغوزه ابتدا شیری رنگ است و مزه ای تند و تلخ و نیز بوی بد و متعفنی دارد که تهوع آور است؛ به همین دلیل از قدیم به نام مدفوع شیطان معروف شده است. این گیاه در ایران (استان خراسان، بلوچستان، کرمان و نواحی جنوبی) وجود دارد.
از پوست گیلاس وحشی در مصارف دارویی استفاده می شود.
برای سرماخوردگی، سرفه، برونشیت، مشکلات ریوی، اسهال، نقرس، سوء هاضمه، درد و سرطان. همچنین از آن به صورت شربت سرفه نیز استفاده می شود به دلیل اثرات تسکین دهنده، خشک کننده، اکسپکتورانت و ضد سرفه آن.
نام علمی گیاه Crataegus laevigata است و در زبان انگلیسی (Hawthorn) نام دارد. زالزالک وحشی در مناطق جنگلی ایران، به ویژه در شمال کشور، به وفور میروید. درختچهی زالزالک از تیرهی گلسرخیان است که با شاخههای تیغدار خاکستری و منشعب با برگهای متناوب و لوبدار مشخص میشود . گلهای زالزالک به رنگ سفید مایل به صورتی و به صورت مجتمع و گل آذین دیهیم دیده میشوند . میوهی آن تخممرغی شکل و به قطر حدود یک سانتیمتر با رنگ قرمز روشن میباشند. گل ، برگ و میوهی زالزالک خواص درمانی دارد. میوهی آن را ،که در گرگان سرخ ولیک مینامند ، به عنوان ملّین، بازکنندهی عروق، تنظیم کنندهی گردش خون ،کاهندهی کلسترول و تقویت عضلات قلب به کار میبرند. انواع قرص ، کپسول و قطرهی کراتاگوس از همین میوه تهیه میشود.
مادهی مهم سرخ ولیک پروسیانیدین (Procyanidin) است. از دیگر ترکیبات فلاونوییدی گیاه آنتوسیانیدینها (Anthocyanidin) و پروآنتوسیانیدینها هستند . ترکیبات فلاونوییدی گیاه خواص آنتیاکسیدانی قوی دارند و از تخریب یاختهها جلوگیری کرده و کولاژنها را تثبیت میکنند . از اینرو میتوان از این خاصیت برای پیشگیری از آرتریت نیز استفاده کرد . آمینهای مقوی قلب سرخ ولیک مانند کولین و استیلکولین و نیز مشتقات پورین و پکتین آن در تندرستی انسان موثرند .
پژوهشهایی که در سیزده کشور اروپایی به عمل آمده نشان میدهد که تجویز عصارهی سرخ ولیک در مقایسه با دارونما در درمان برخی از بیماریهای قلب و عروق تفاوت معنی داری داشته و خطر سکتهی قلبی منجر به مرگ را دو برابر کاهش دادهاست. سرخ ولیک با تقویت قلب و گشاد کردن سرخ رگهای کرونری از بروز نارسایی احتقانی قلب پیشگیری میکند. به این ترتیب سرخ ولیک را میتوان کاردیوتونیک سالمی دانست که با گشادکردن عروق کرونر جریانخون کرونر و نیز جریانخون محیطی را افزایش میدهد و با مهارآنزیـم (ACE(Angina-Converting Enzyme از ازدیاد فشارخون جلوگیـری میکند.
به طور خلاصه میتوان گفت گل زالزالک کار قلب را تنظیم میکند و فشارخون را کاهش میدهد و در درمان آنژین صدری و تصلب شریانها و نارسایی کرونر موثر است .گل و برگ و میوهی گیاه بیماریهای قلبی با منشاء عصبی را بهبود میبخشد و با کاهش اسیداوریک خون به درمان نقرس کمک میکند .