ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |
شیرینبیان از زمرهٔ گیاهان بنشنی و بومی جنوب اروپا و قسمتهایی از آسیاست. این گیاه از رستنیهای علفی چندسالهاست. ارتفاع این گیاه تا یک متر و در نواحی معتدل تا دو متر میرسد. طول برگهای باریک آن از ۷ تا ۱۵ سانتیمتر است و شامل ۹ تا ۱۷ برگچهاست. برگچهها بیضوی بوده، کناره آنها صاف است. گلهای این گیاه به رنگهای ارغوانی، زرد یا بنفش یا آبی مایل به سفید است و به صورت مجتمع در انتهای ساقههای گلدهنده مشاهده میشود. زمان ظهور گلها اوایل تابستان است. میوهٔ این گیاه، غلافی و مستطیل شکل به طول ۲ تا ۳ سانتیمتر است و معمولاً هر میوه دارای ۳ تا ۶ عدد دانهٔ لوبیاشکل است.
شیرین بیان انواع مختلف دارد:
دارویی است که در درمان میگرن و بعضی بیماریهای التهابی مورد استفاده قرار میگیرد. فوقالعاده تب بر است و برای رفع سردرد خوب است.[۱]
این گیاه از جنس بابونههای گاوی (Tanacetum) و از تیرهٔ گلستارهایها است.
بابونه گاوی در نواحی مرتفع ایران از جمله در بلندیهای بالای ۲۵۰۰ متر در استان کهگیلویه و بویراحمد و در روستای لیند سوادکوه با ارتفاع ۲۰۰۰ متر در استان مازندران میروید.
عصاره به دست آمده از این گیاه دارویی، از سرشاخههای گلدار آن به دست میآید. ماده مؤثر موجود در این عصاره پارتنولید است؛ که تأثیرات ضد التهابی، ضد اسپاسمی و ضد میگرنی دارد.
مشخصات ظاهری گیاه: گیاه علفی یکساله، معطر، دارای ساقه و برگ باریک و منشعب گل های کناری (زبانه ای ) سفید و گل های میانی( لوله ای ) زرد است. گل های زبانه ای (کناری) پس از شکفتن کامل حالت خمیده به سمت پایین پیدا می کنند.
پراکنش جغرافیایی در ایران و جهان
جهان: اروپا ، آسیای مرکزی ، سیبری ، افغانستان و عراق
ایران: کهکیلویه و بویر احمد و نواحی جنوبی ایران ؛ خوزستان
موارد مصرف:
کاربرد تایید شده:
-موضعی: ضد التهاب
-خوراکی: ضد اسپاسم و مقوی معده و آرامبخش
-به صورت بخور: گلو درد و زکام
کاربرد غیر رسمی:
-خوراکی: درمان اسهال و نفخ
-موضعی: درمان هموروئید و آکنه
-کاهش درد دندان در آوردن در کودکان
-در صنایع آرایشی بهداشتی بخاطر اثر ضد التهابی و امولینت آن کاربرد دارد.
همچنین اثرات آنتی کنسر، آنتی کواگولانت، ضد التهابی و ضد اسپاسمی از آن دیده شده است