ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |
بوتههای ارونه پر شاخه با برگهایی فشرده است افزود: پهنک برگ تخممرغی و حاشیه برگ دندانهدار است.
کاسهی گل اروانه دارای لولهی کوتاه استوانهای با پهلوها یا زوایای برجسته مشخص میشود که داخل دارای حلقهای از کرک است و کاسبرگها پنج عدد و جام گل از کاسه گل خارج شده است.
پرچمها چهار عدد و خامه به کلالهای دو قسمتی و نابرابر ختم میشود.
این گیاه در گویش محلی ارونه نامیده میشود و تقریباً در تمام مناطق مرتفع قائنات در شیب کوهپایهها مشاهده میشود.
گل و برگ اروانه خاصیت ضد تشنج و محرک معده و ضد اسپاسم دارد، گفت: مصرف آن سر درد را کاهش میدهد و برای استحکام لثهها بسیار مفید است.
برخی منابع گذشته ایران این گیاه را برای تقویت قلب نیز تجویز میکردهاند و گاهی از نظر آرامبخشی و تسکین درد آن را معادل یا جانشین بادرنجبویه دانستهاند.
برای تهیه دمکرده آن از 30 تا 40 گرم گیاه خشک در یک لیتر آب استفاده میشود، که 10 تا 20 دقیقه دم میشود از این دم کرده هر 6 ساعت یک استکان مصرف میشود.
شیرینبیان از زمرهٔ گیاهان بنشنی و بومی جنوب اروپا و قسمتهایی از آسیاست. این گیاه از رستنیهای علفی چندسالهاست. ارتفاع این گیاه تا یک متر و در نواحی معتدل تا دو متر میرسد. طول برگهای باریک آن از ۷ تا ۱۵ سانتیمتر است و شامل ۹ تا ۱۷ برگچهاست. برگچهها بیضوی بوده، کناره آنها صاف است. گلهای این گیاه به رنگهای ارغوانی، زرد یا بنفش یا آبی مایل به سفید است و به صورت مجتمع در انتهای ساقههای گلدهنده مشاهده میشود. زمان ظهور گلها اوایل تابستان است. میوهٔ این گیاه، غلافی و مستطیل شکل به طول ۲ تا ۳ سانتیمتر است و معمولاً هر میوه دارای ۳ تا ۶ عدد دانهٔ لوبیاشکل است.
شیرین بیان انواع مختلف دارد: